Eksik Şiiri - Furkan Güneş

Bir Mayıs ayı papatyalar menekşeler açmışken
Metroda hep aynı yere oturmuş
Camdan süzülen sabah güneşiyle
Düşler doluşur içime sessizce

Kulaklığımdan çalan şarkı senin sesin
Her satırda yüzün her kelimede nefesin
İnsan kalabalığında kaybolmuş gibiyim
Ama yüreğimde hâlâ senin izin

Mevsimini belli etmeyen İstanbul'da
Her saati senin gibi bambaşka
Kimi zaman fırtınalı kimi zaman güneşli
Ama sen hep eksik