Gemilere binip gelsen yeniden
Göz göze gelsek gülsen yeniden
Uzun uzun oturup kalsak yeniden
Bir bütünüz dikeni ben, gülü sen.
Seversin gemileri, mavilikleri
Gönlün mü yok oyalıyon yar beni?
Ne açıyon ne kapıyon perdeni
Koynumda büyüttüm bunca gülleri
Ne suluyon ne yoluyon yar beni.
Güllerin içinde yar salınırsın
Sararmış yapraklar Ali’m geliyor
Zanğı köyü Ali’m Ali’m ağlıyor
Gül benzi hayalimde duruyor
Yar Ali’mi kara toprak sarıyor.
Ankara’da durur sıvasız yapı
Gör beni de der beni
Usul usul sar beni
Ben bir yaban gülüyüm
Dikenimle al beni.
Yaprağım tazelendi
Gülüşlerim altına sırdır nehir
Acıyı umursamaz aksa da zehir
Her anımda kahır her anımda şükür
Acıyı sabırla yoran gözlerim şiir.
Akar bir ömür göz pınarlarımdan
Tutmaz dizlerin belin bükülür
Ağzında dişlerin tek tek sökülür
O sırma saçların bir gün dökülür
Güvenme dünyaya yalan bu dünya.
Bu saltanatı da bitmez sanırsın
Adın temsil eder
Erdemli, dürüst, güzel ahlaklı
Merhamet yüreğinde saklı
Asil bakışların servet tahtı.
Taç istemez asil başın
Yıkma hatırı hatırası çoktur
Onun üzerine servet yoktur
Yanlış söz zehirli oktur
Yıkma hatırı gerisi yoktur.
Hasreti barındırır özünde
Hayat aynı masada 30 kişiyle yemek yemeye benzer.
Hep beraber başlarsın;
bir kısmı aceleyle yer, kalkar. Yemek biter,
çay gelir. Çay sevmeyenler de kalkar. Meyve gelir,
sohbet koyulaşacağı anda bir kısmı daha kalkar.
Kahve gelir, hatır başladı dersin; kahve bitince
Her nefes alanı yaşar mı sandın?
Yedi cihanı gezen ölüler de var.
Her yüze güleni dostun mu sandın?
Suyunu içip de zehir katanı da var.
Her gördüğünü ahbap mı sandın?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!