Ekim Şiiri - Murat Ülkü

Ekim rüzgârı eser,
Kalabalık caddeler, yollar,
Sanki bir hüzün perdesi,
Üzerimde sarı yapraklar.

Gözümde yollar uzar,
Binbir meşakkatle geçer,
Adımlarımı sererim yola,
Yorgunluğumu da alır, götürür.

Hafif bir ürperti bedenimde,
Ekim ayı buz gibi,
Ama kalbimde Ağustos'un ateşi,
Senden aldığım o sıcaklık.

Sana olan sevdamdır,
Bütün benliğimi ısıtan,
Ne rüzgâr, ne yağmur,
Ne de soğuk bana dokunur.

Seninleyken hiç üşümem,
Sensizken de yanarım,
Bu garip, mucizevi sevda,
Beni böyle mecnun yapar.

Sensiz geçen her an,
Beni binbir parçaya ayırır,
Ama seninle olan her an,
Beni tekrar bütünleştirir.

Ekim'in soğuk alnında,
Ağustos'un o şiddetli ateşiyle,
Sana olan bu büyük sevdamla,
Yaşarım ben bu hayatı.

Sensin içimi ısıtan tek nefesim,
Savrulmuş yaprakların arasında,
Aradığım tek huzur, tek sesim,
Bu karmaşık dünyanın ortasında.

Gözümde o meşakkatli yol biter,
Ne bir yorgunluk kalır ne de bir tasa,
Kalbim sana her daim aşkını içer,
Sanki bir pınar, hiç kurumayan yasa.

Soğuk sarar tenimi, ruhumu değil,
Çünkü ruhum senin ışığınla aydınlanır,
Güneşim oldun, eğmem sana değil,
Her zorluğa seninle dimdik dayanılır.

Bu sarı kahve tonlu uzun yürüyüş,
Sadece sana varan bir iz, bir yolculuk,
Senin sevdanla buldum ben o büyük düşüş,
Ağustos'ta üşüyen kalbime en sıcak kol.

Aşkın bende mevsimleri altüst eden,
Zamanı, mekânı hükümsüz kılan güç,
Sen varsan her an bayram, her yer şen ve güzel,
Seninle başlar benim sonsuz ve tek gerçeğim.