Eğreti Bir Yaşamın Hezeyanlı Demleri...

Ne tapulu arâzim var; ne evim,ne ocağım...
Ne dikili bir ağacım,ne köyüm,ne bucağım...
Ne de eşsiz bir güzeli alabilmiş kucağım...
Bu gidişle her emelim hüsranla son bulacak;
Gönülsüz geldim bu yere,küskün ayrılacağım...

Her nasip kurt pençesinde,ben ne çöp bulacağım...?
Ya sefâlete râzı,ya ben de kurt olacağım...
Harâmilik bana uymaz,vicdânım izin vermez;
Bu kanlı,irinli yolda,hep yaya kalacağım...

Bıktım artık,çalan çalsın,zapdetsinler her yanı...
Dâim kendi lehlerine işletsinler zamânı...
Yanan yansın,yenen yensin,ezilenler ezilsin;
Bana yâr olmayan dehre,öpeyim acıyanı...
Kıymet bilmez toplum için,niye ağlıyacağım...?