Eğin / Fırat Kenarında Şiiri - Kiyaz Kılınç

Eğin / Fırat Kenarında

Eğin, ah Eğin!
Fırat kenarında bana prangalar vuran Eğin.
Dört yanı zindan olan Eğin,
Bana vurdun ya bu zincirleri,
Bana yaşattın ya bu kahırı—
Ölüyorum ben, Eğin!
Ölüyorum…
Yârimden ayrıldım ayrılalı ayık değilim.
Ya al beni şu Fırat’ın deli sularına,
Ya getir yârim bana!

Çekemiyorum bu kahırı artık.
Yediğim zehir, içtiğim zehir,
Yârim gittiğinden beri
Aldığım her nefes… zehir.

Fırat kenarında oturdum yine,
Bekliyorum.
Kaç gün geçti, kaç ay, kaç yıl?
“Gitmem gerek” dediği andan beri
Kaç asır geçti?
“Bekle beni” dedi…
“Bekle, döneceğim.”
Dönmedi.

Dönmez artık dediler,
Dön gel paşam, dön gel!
Yemin etmedin ya dönmemek için—
Dön gel paşam, dön gel.
Yârim, gel…
Ne olur gel…

Yoksa ben çoktan ölmüşüm.
Duyulmaz mı sesim,
Fırat’ın öte yakasından?

Kiyaz