Eğer Bir Gün... Şiiri - Mehmet Bildir

Eğer Bir Gün...

Eğer bir gün gelir de
Sana “seni seviyorum” dersem,
Ve sen o an başını öne eğersen...
Bil ki, ben o bakışın altında
Bir ömrün yükünü taşıyorumdur.
Bir kalbin, en derin köşesinde
Sessizce kıvranan adını
Yıllardır içimde öpüp sustum.

Ve o gün,
Gözlerin bir nebze dolarsa
Saklama gözyaşını…
Çünkü ben o damlalarda
Kendimi arayıp bulmuşum.
Hayatı, senin gözbebeklerinden
İlk defa sevilmeye değer saymışım.

Eğer gün gelir de
Bir sokakta sana rastlarsam,
Ve yüreğim titreyip yere düşerse,
Bil ki o sokak,
Çocukluğumdan kalma bir hayaldi
Ve ben, o hayali yıllarca
Sensizliğin kaldırım taşlarında
Üzerine basa basa büyütmüşüm.

Her adımım sana çıkmış.
Her sessiz gece,
Senin olmadığın bir şehirde
İsmini sayıklayarak ağlamışım.
Ve senin geçtiğin o yoldan
Yüzünü değil, izini bile görsem
Yeterdi bana
Çünkü ben seni,
Görmeden bile sevmeyi öğrendim.

Eğer bir gün ansızın
Bir aynada bana rastlarsan,
O aynaya iyi bak…
Çünkü o gün ben,
Senin yüzünde
Kırılmış bir adam olarak duruyorumdur.
Sevgiyi değil, seni kaybetmişimdir.
Ve kaybetmek öyle ağır ki;
Bir mezar sessizliğinde yankılanır adın,
Ölüm bile kıskanır seni sevdiğim kadarını.

Eğer seni sevdiysem,
Ve sen hâlâ zincirlenmiş bir ömrün ortasındaysan,
Bil ki ben
Boynunda taşınan bir kolyeyim
Sana dokunamayan, ama hep sende kalan...
Kalbinin sol yanında çarpan bir sancı,
Ve gülüşünde bile acıyı seven bir adamım.
Ben,
Gülüşüne ağlamayı öğrendim.

Ve bir gün,
Son nefesimi verirsem
Mezara değil…
İçine koy beni.
Çünkü ben,
Soğuk topraklarda değil,
Sadece senin teninde ısınabildim.
Yaz gecelerinde bile üşüdüm,
Ellerini tutmadan yaşamak
Bir ömürlük donmak gibiydi.

Sen benim
İlkimdin…
İyikimdin…
Kayıp zamanların ortasında
Bulduğum tek ışık,
Ve hiçliğimin tam kalbinde
Beni ben yapan son sığınağımdın.

Eğer ben,
Gözlerine doyamadan göçersem bu hayattan
Bil ki,
Bu dünya bana hiçbir şeyi senin kadar sunmamıştır.
Ve ben,
Bir gülüşüne tutunarak yaşadım,
Saçlarında kaybolmayı bile sevdim.
Teninde uyumayı değil,
Adını kalbimde taşımayı özledim.

Ben,
Sensiz bir ömrü değil...
Senin uğruna ölmeyi seçmiş bir adamım.
Ve seni sevmek
Yalnızca bir duygu değil,
Ruhumun tamamlanma sebebiydi.
Bir ömre sığmayan
Ve zamanın bile küçüldüğü
Bir teslimiyetti bu sevda.

Çünkü bir kadın,
Bir adamın içindeki bin yıllık sessizliği
Tek bir bakışıyla konuşturabilir.
Ve sen...
Benim içimdeki bütün yaralı kelimelere
Anlam oldun.
Seninle başladı her şey,
Ve seninle sustu tüm acılar.

Hiçbir şehirde böyle susmadım,
Hiçbir sokakta bu kadar kaybolmadım.
Adın, unuttuğum tüm duaların cevabıydı.
Sen bir dua kadar gizli,
Bir cehennem kadar yakıcıydın.
Ama ben seni,
Bir ömre değil,
Sonsuzluğa yazdım…

Ve şimdi...
Eğer bir gün
Sen de beni özlersen,
Gözlerini kapat.
Kalbinin tam ortasında
Bir adam sessizce oturuyor olacak
Bir şiirin içinde,
Hiç yazılmamış ama hep senin olan…

Mehmet bildir