Efsun Şiiri - Arzu Altun 2

EFSUN
Dilimde lal-ı güzar
Somurtkandır kirpikleri

Ellerinde çocuk iklimi
Aska tövbeli miydi?

Söyle gönlünü kim çeldi
İncir mevsimi de geçti

Hangi can incitti seni?
Merhamet kırıntısı düşer

Düşer de gönle ey ardıç kuşu
Hangi dala meyledersin

Ağzında gurbetin sancısı
Söyle! Ömürden kefen biçer misin?

Bak eşkıya geçiniyor feyziyle cümle
Sorsan Yunustan bir cümle

Gözlerinde ararsın,
Kuyuya düşmüş Yusuf'u

Ararsın da bulamazsın
Yüzündeki Firavunu

Züleyha'nın dilinde Hüma kuşu
Dillendirir çöle düşen gülü

O gül ki Yunusun türküsü
Yaprakları ateşten kırmızı

Dilinden düşürmez yunusu
Akıyor mısralara

Coşuyor aşk ile yandıkça
Ah gece bakışını çek yüreğimden

Ay çöktükçe yüzüne
Mısralar düşer lime lime

Sanır mısın güneş günde zuhur bulacak
O güneş ki gözlerinde doğacak

Hadi tut öykülenmiş cümlelerden
Yusuf arar şimdi gece girmeden

Bak incir mevsimi de geçti
Haydi, tut çocuk ikliminden

Masum sözcükler dillendir yüreğinden
Züleyha'nın kirpikleri ıslanıyor

Hadi Yusuf bekler gün bitmeden
Ellerinde iklimlerin en şahı

Katmerlendi bak bu bereket ayı
Araf’ta cümleler uçtu

Uçtu da kondu cennet otağına
Ardıç kuşları şimdi öter bu bağda

Hadi kondur diline Yunus’tan bir türkü
Gece başlamadan, Ay sabaha varmadan

Gel imdade gel muştular sürgün gözlerine
Yüreğimde derya deniz sırlansın ikimize