Efsun Şiiri - Ayşe Uçar

ölü sarnıçların köşesinde durdum
dokundum neme dokundum küfe
baktım sararmış yüzlere marazlı çıbanlara
ağzı yamuk ensiz duvarlar kardeşliği gibi
uykuda olan ruhlara

görmezden geldim
baş eğdirmedim yokluğun zihinsel boyutlarına
esse de kalp duraklarında kifayetli poyrazlar üstüme
ürktüm ama
hiç
korkmadım
kaçtım içimin kuyruksuz sokaklarından
gönlümün mis kokulu kızıl zambaklarından
bazen bir damla içinde büyüyen ukde kadar hüzünlü
bazense avuç içlerimde uyuyan savrulgan küller gibi
kendi kalbini pusuya düşüren
yılgın umutsuz sevda gibi
kendi ruhunu kanatsız uçuran
devrik ölüm gibi

yaralı bir kuş gibi
iki gözünün ortasından vurulmuş
kurumuş denizlerin ortasında kavrulan esmer mercanlar
uçuruma düşen gölgenin peşinden atlayan maral gibi

kaçtım ardıma bakmadan
uğramadım hiç
kısır aşkların
ölümlü
vadisine

...................

1903202521:17