Efsun Şiiri - Rıdvan Yağız

Pencere önündeki koltuğa iliştim usulca
bir kadeh daha koydun masaya
buzu bol olmalıydı az da su
iyi biliyordun
ve biliyordun aslında ısrar etmemen gerektiğini
biraz daha
az biraz daha sabredebilsen
tüm kalkanlarım inecekti oysa
dayanamadınson gecemizdi
farkındaydınher zamanki gibi bağdaş kurup beni izledinsonra geçip tualin karşısına
beni çizmeye başladın
‘’EFSUN’’ dediğin
kara gözleri türkü okumamı istedin sana
tercihin hep ayrılık üstüneydi
biliyordun
farkındaydı...