Efkar Şiiri - Ömer Akçayır

Öyle küskünüm hayata ve kırgın,
Ve öyle çok beladan yılgın…
Başım sığmaz oldu avuçlarıma,
Bu musibet zinciri bana pek bir sargın.

Sesim titrektir, uykum ürkek,
Gecem kadınsı gündüzüm erkek…
Bir acım bir acımı aratır,
Bazen ihtiyarım, bazense bebek.

Sıraya koyar oldum hüznümü,
Karıştırdım bahar ile güzümü,
Bakışlarım beyhude aynaya,
Bulamıyorum dünkü yüzümü.

Ne sağlıklıyım ne de hasta,
Vücutta değil, dertlerim başta,
Gözlerim kördür, kulağım sağır,
Dilim lal oldu bu genç yaşta.

Zihnim buğulu, aklım karışık,
Efkârım gırtlakta, yüzüm buruşuk,
Öyle öfke doluyum ki dostlar,
Nefretim kazansa, sevgim kaşık.

Darbeler üstüne yedim darbe,
Anlamadım kim koydu bu hale,
Dilsiz şeytan oldu insanlar birden bire,
Kurudu vicdanlar, gözlere indi perde.

Yalana duyarsız oldum, iftiraya gamsız.
Bu bendeki merhamet ne de çok arsız…
Ekmeksiz de yaşanır ve belki aşsız,
Lakin yaşamazmış insanoğlu başsız.