Effeta Kalebent Şiiri - Nimet Öner

‎EFFETÂ – Kalebent
‎Ben bir kaleydim
‎yüzyıllardır susan
‎duvarları iç çekişlerle çatlamış
‎sırrını kendi yutan bir kale
‎
‎sen geldin
‎bir harf gibi
‎sessiz, ama içimi delen
‎
‎Effetâ
‎dedin
‎ve duvarlarım konuşmaya başladı
‎her taş bir hatıra
‎her çatlak bir dua
‎
‎ben
‎kalebenttim
‎kendi kalbimde tutsaktım
‎sana dek
‎
‎senin adını duyunca
‎surlarım çiçeklendi
‎karanlık avlularım
‎birden kuş sesine döndü
‎
‎gözlerin
‎içimdeki en yüksek burcu gördü
‎ve oraya bir bayrak gibi
‎aşkını astı
‎
‎artık kalebent değilim
‎ben şimdi
‎sende özgürüm
‎ve her harfim
‎senin kalbinde yankılanıyor
‎
‎Effetâ
‎Açtım
‎Açıldım
‎Sana
‎
‎
‎Azra Nimet Öner
‎