Azgın zalimleri durdurun.
Onları çukurlara doldurun.
Zulmedemesinler kimseye,
Efendim çok üzülüyor!
Gözyaşları durmuyor akıyor.
Nurlu yüreği alev alev yanıyor.
Bize çevrilmiş nurlu gözleri,
Ne yapacaklar diye bakıyor!
Bebeklerin öldürülmesine dayanamıyor.
Çocuklar öldürüldükçe çok üzülüyor.
Ümmeti bölünmüş parçalanmış,
Toplanmamızı birleşmemizi bekliyor!
Evladını emanet etmiş erenler meclisine.
Yardım edin emri vermiş kaç kere.
Ama yürekler kör ve sağır, emanet ehli hain.
Duymayışımıza görmeyişimize hayret ediyor!
Ashabı Kiram’ından bulduğunu,
Ahir zaman Ümmetinden bulamıyor.
Sel önündeki çerçöpe dönüşmüş Ümmet.
Efendim pırlanta gözyaşlarını döküyor!
Ahir zaman Ümmeti işte bilmiyor.
Hainlikte kalleşlikte kahpelikte yarışıyor.
Sanki ölü toprağı serpilmiş üzerlerine.
Efendim buna, bu puştluğa anlam veremiyor!
Dökülsün o zaman gökyüzünden yıldızlar.
Doğmasın güneş esmesin rüzgârlar.
Açmasın artık çiçekler gelmesin baharlar.
Efendim, âlemlerin rahmeti hıçkıra hıçkıra ağlıyor!
Buna canlar yürekler dayanmaz.
Hiçbir iman ehli duyarsız kalamaz.
Kopsun artık kıyamet, sona ersin Dünya.
İki cihanın güneşi, Efendim ağlıyor!
Enes Muhammed
Kayıt Tarihi : 9.12.2025 09:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
