Ey Sevgili!
Âlemlere rahmet olarak geldin,
Sanki yaşayan bir Kur’ân Efendim..
Yaratan bileme “Habîbim! ” dedi,
Ondan mahlukatta hayran Efendim..
Ashâb dahi Sana doyamamışken,
Nasıl diner benim hicran Efendim..
Ki ömrüne kâsem edilen Nebî,
On dört asır geçti devran Efendim..
Âsr-ı Saâdet ki zamanlar şâhı,
Yetişmeden göçtü kervan Efendim..
Sevdâlar, şiirler Seninle güzel,
İki cihânda da sultan Efendim..
İyilik kötülük ayrıldı Senle,
Kesin çizgilerle furkan Efendim..
Görmedim, kendimden iyi tanırım,
Hasretten gözlerim giryan Efendim..
Neyim var ki neyi fedâ edeyim?
Anam babam fedâ cânan Efendim..
Seni gören zâten temâşa eder,
Allah’a en büyük bürhan Efendim..
Adem kulu kabul buyur şeref ver,
Aynasın ki yansır Yezdan, Efendim...
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 11:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sanıldığının aksine İslâm ülkeleri Kur'ân'a uydukları için değil, bilâkis uymadıkları için geri kaldılar; batılı ülkeler ise Kur'ân'dan yüz çevirdikleri için değil, bilmeseler de Kur'ân'i oldukları için ilerlediler..

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!