Efe Can Doğan Şiirleri - Şair Efe Can Doğan

Kasvetli bulutları rakı şişesine doldurdum
Alkol almadığımdan beri.
Senin bu yaptığın
Gökyüzünün mavisini sırtlamak
Çapak vardı gözlerimde gün boyu
Arafta uyudum uyandım veya hiç kalkmadım

Seni tanımak öyle güzeldi
Senden insanlar tanımakta
Güzel insanlar gördüm sayende
Güzel insanlar dinledim
O insanların dışları güzel değildi sadece
İçleri de güzeldi en az sen kadar

İnsan prangalar eskitiyor
Melek kalpli bi kadını
bıçaklıyorum defalarca kalbinden
O bana sarılıyor buna rağmen
İnsan insanlığından utanıyor
Dönüp bakıyorum ona

Hep merak ederdim
Yalnızlık nasıl bi içkidir diye
Denemem dedikçe zorladı herkes
Bir kereden bişey olmaz
Kedere kadeh tokuşturdum bugün
Alçakçaymış birazda

Bahar Doğan Yılmaz'a İthafen;

Baharın ilk günleri
Senin adını taşırdı
Gözyaşlarımız toprağa
dökülür çiçeklerine.

Zifiri karanlığın içine saklandım ki
Gece geceliğinden bir şey kaybetmesin.
Hava çok soğuk Sokaklar evi olanlar için bile
Dayanmak güç
Mesela bir köpek aç bi şekilde 12 saat
bir kedi 6 saat, Bir insan sevgisiz 1 saat belki.

Bir gece ansızın,
Kapımı çalacaksın
Biliyorum.
Bir gece ansızın,
Kapımı sana açacağım,
Biliyorsun.

Seni hiç bu kadar erken saatte görmemiştim.
En azından
Yanımda olmadığın zamanlarda.
Çiğ damlaları yağmur olmuştu arabaların camlarında.
Bense içimde sana sınırsız bi özlem.
Seni görme hasreti

Gökkuşağının renklerini andırıyor
Şu kulaklarımda yankısı geçmeyen
Derin nefesli kahkaların
Başıma yeni bir dert açmış oluyorsun
Acılarını arkana gizle diyorsun
Dik dur diyorsun

Beynim ikiye bölünür
Senden söz açılır
Kızıldeniz ortadan ikiye
Peygamber değilim
Yalnız Avuç içlerinde
Bir çocuğum