Bir çok şeye benzetiyorum seni istemsizce
Ya da şöyle demek mantıklı gelir
Ne görsem sana benzetiyorum
Yavru bi kedi sokakta
Yeşilliğin içindeki miss kokulu papatya
Sonuna kadar kapalı koyu renkli perdeler
Senin üzülmen
Kalbimi ikiye ayırıyor
Tam ortasından da değil üstelik
Bi Uçurtma olsan rengi kırmızı olurdu
Mavi gökyüzünde heryerden seçilirdin
Senin üzülmen
Ellerim kirli değildir ama
Alnımdan alın teri akar benim.
Fikirler uçuşur
İnsanlar sataşır
Duruşum bozulmaz.
İnsan olmak der ilk önce.
Kapılar açılıyor
Kapılar kapanıyor
Müzik sesleri
Tüm şehiri sarmış
Ama yine de soğuk bir gece
İnsanlar soğuk
Yeryüzü tüm kinini çıkarıyor bizden
Her gün yeni bir felaketle sınanıyoruz
İnsanlar çekinmiyor artık ölmekten
Yaşamak tuhaf olmuş asıl ülkemde
Gıcır gıcır acılar kazıyorum detaylarına
Nitelemek için kullandığım sıfatları unutuyorum
Çocukça bakışlarında son buluyor
Kalpleri buruk insanların mutsuzluğu
Ve su damlası gibi pırıl pırılsın
Nereden bakarsak bakalım
Yağan yağmuru sen yağdırıyorsun sanki
Sırılsıklam olmak hiç bu kadar güzel olmamıştı
Pötikare perdelerin arasındayım
Işıklar saçılıyor dört bir yana
Bir ben ışıksızım onca ışıkla
Ve sehpa da bir vantilatör
Yüzüme tokat gibi
Dağınık hislerimi toparlayamam
Zaman geçtikçe anlıyor insan
Bir insanı daha fazla ne mutlu edebilir ki
Sıcacık yatağından başka
Günün en az 8 saatini onunla geçirmeli
Rahat olmalı ve sıcak
İçine girdiğinde gözlerin kapanmalı ve
Binlerce kez şükür oluyorsun şu sensiz kurumuş dudaklarımda
Koca bir hayali gerçeğe çeviriyorsun
Benim oluyorsun şu yolun sonunda
Az ötede öleceğiz belkide
Bu yüzden şükürdür senin adın
Yolun bitimini görmeden
Senden bahsetmek gerek boş beyaz sayfalara
Ağaçlara birer oyuk açıp onlara tüm sırlarımızı fısıldamak.
Seninle izlediğim filmlerde ikimizi bulmak gibi bişeylerdi hayat.
Sensizlik zehir içip ölümümü beklemek gibi bişey.
Sessizliğin zaten dayanılmaz bi acı olmuştu çoktan.
Ne de güzelsin bakışlarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!