Sorgusuz suhalsiz
Korkusuzca sevmek seni
Alıp şu gönlümü arafa koymak
Sonsuza kadar sevmek isterim seni
Dilimizden çıkanlar sadece acıtmaz canımızı
Her depremin altından sağ çıkartırsın bizi
Bir huydu saksıya dikilen ve gece vakti
Alkolle yeşeren
Darmadağın eden etrafı ve insanın evi de yıkılır
Böyle anlarda
Halbuki biz senle aynı saksıda çiçekler verdik
Görüp gördüğümüz neydi ki bu kadar çok
Sessizliğinde çocukluğum hapis kalır
Nolursun bir ses ver
Bir ses ver şu gönlüme
Jilet gibi keskin sözlerinle yeterince kanar tüm yaralarım
Senin sessizliğin koca evrende
Tek başına kalmaktan beter bişeyler
Çıkıp gelsen yanıma
Hiç beklemediğim bir an diyemem
Zaman algım kalmadı
Önümü bile göremiyorum
Çıkıp gelsen yanıma
Hiç durmadan susacağım.
Fikirler nerede saklanıyorsunuz
Söylesenize artık yerinizi
Ağzımdan çıkan binbir türlü küfür
Beynim yerle bir olmuş bi enkaza döner
Hava pembeye çalar akşamüstleri karşıyakada
Ve hiç ayıplanmadan eve geri dönemez
Gözlerin açılırsa Ruhunda bırakmaz tek bir his
Katletmek zor bu lanet olası duyguyu
Sorguyu devam ettiriyor hayat
her gün Yeni sorular ,bedenler ruhlar bitap
Sorgulamak için hayatı her gün uyanmak
Her gün yeni bir cevap ve yeni bin soru
Kalkanlarımı indiriyorum ve bu savaşın sonu
Ufuk çizgisinde kimse kalmamış
Tırnaklarımla kazıyorum bu hatıraları
Derinlere inmek mesele ama
Yine de unutmamak için tüm bu çabam
Aç değilim
Geceleri uçuca eklesek
Her gecenin devamı
Günlerdir alışmışım koynunda uyumaya
Kaçar gibi işe gidişlerim dışında
Sana kavuşmak tüm güzel hikayelerin mutlu sonu oluyor
Hani şu sokaktaki süpürülen yapraklar neredeler
Ne değildir bir şiir
Bir ruha mı yazılır
Kaybedilen bir çok şeyin sancısıdır bu
Bir annedir acıyı doğurur
Tüm kemikleri kırılırcasına
Tanrı insanı yarattı
Yaşayarak öğrendiklerim oldu
İnsanların bağrışları arasında
Kaybettiklerim oldu
Biraz çokça
Yoluma devam etmek zorundaydım
Ettim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!