Ölüyorum hayatımın her zerresinde.
Kemiriyorlar iliklerime kadar.
Deşiyorlar derinden kalbimi.
Param parça olmuş her zerresi.
Yazgım buydu belki de.
Huzur nasıl bir histir diye sorsalar,
Kollarının arasında olduğum müddetçe sana sarılmanın verdiği histen bahsederim.
Hava çok soğuk üstünü neden sıkı giyinmedin diye sorsalar.
Kalbe sorsalar doğru nedir diye?
Cevap verebilir mi bilmiyorum diye...
Ölüyormuşçasına boşça bakıp dalabilir mi?
Göçüyormuşçasına tutulup konuşabilir mi?
Kim bilir o dolu bakışları anlayabilir mi?
Yapayalnız doğmuş bu hayatta...
Bir çift kahverengi gözlü tavşan.
Oysaki çok da istermiş bir tutam aşktan...
Kralı gelse deviremezmiş, bir tutam yaştan...
Saatlerce ağlarmış, belki bir gün şaka olduğunu söyler diye.....
Küllerimden doğdum sözlerinden soğudum.
Ben senden Sen benden,
Biz bir olmadık biz güçlü olduk.
Aşk bizim için anlamsız .
Yaşam bizim için anlamlı.
Ne bana Ne sana yarar!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!