Edip Cansever Şiirleri - Şair Edip Cansever

Anlamadığım şu
Ben neden bir otel katibiyim
Eskiyim, renksizim, kimsesizim
Yontulmuş kalemlerden, sosisli sandviçlerden iğrenirim
Papazlardan, homoseksüellerden iğrenirim
Kız kurularından ve saldırgan dullardan

Hafifce isirilmis bir elmanin dilindeyim
Elmanin kokusundayim
Anisindayim -kimbilir kimin-

Anilarda gorunur, duslerde gorunmez insan
Duslerde gorunen anlamlardir

Sonunu istemiyorum sessizliğin
Yokluğu istemiyorum bu akşamüstü çınlamasında
Yüzümü dizlerime dayıyorum, bitiştiriyorum
Kollarımı da
Bir kaktus olmalıyım ben, dışıma yağan bir sağnak
Olmalıyım

Yüzümü size çeviriyorum, siz misiniz?
Elimi suya uzatıyorum, siz misiniz?
Siz misiniz, belki de hiç konuşmuyorum.
Belki de kim diye sorsalar beni
Güneşe, çarşıya, kadehe uzatacağım ellerimi
Belki de alıp başımı gideceğim

Seni gunlere boldum, seni aylara
Daha yillara, yuzyillara bolecegim
Ve her zaman soyleyecegim ki beni anla
Boyle eskitilmis de olsa bu kalbi
Minesi çatlamış bir diş gibi durduracağım karşısında.

Ask iyidir bak
Duyumunu artirir insanin
Hele don gomlek sabahlari
Tiras olacagini duyarsin
Yeni gomlegini giyecegin gelir
Bir yeni bicim eklersin insan olacaga

Geceler gecmiyor ki, agir agir kaliyor
Hircin! siziyor camlardan deli
Cucelerse sarki soyluyorlar mutfakta
Dillerini catallariyla yirtarak
Kandan ve sinirden urpertilmis sarkilar.

Fethi Naci'ye

Geldin mi, iyi
Yollarından yürüyüsler sızdıran sonbahar
Bir tenhalığı eskisinden çok sezmeyi
Bakımsız bahçeler mi olur, büyük ahşap boş odaları mı olur

Üçlükler I

Gülümse! gör olumsuz karşılığını bunu
İste
Lambalar, bardaklar, çiçekli güz sürahileri.

(X)

ben buyurum ne zaman her yerde hep deniz olana
yarisi kesik inceden bir parmakla
ondan ki yaslisiyim durup durup sevmenin
ondan ki coraklarda buyudum bir dilim tatli kavunla.