Düşer kırmızı gözler yuvalarından yere
Birbirinin aynısı, Asaf’ın yazılarından fırlama
Gönül kapıları ardı ardına kapanıyor
Düşerken birileri dipten dibe
Tuz ruhunu elime döktüm
En başta biraz yaktı, gözlerim kapandı
Acı verdikçe kendimi ayılttım
Başa çıkmayı öğrendim vesselam
En dibe düşmeden yukarıya çıkılamaz
Peki, şair ne yapmalı bu durumda?
Hayatı kopmuş ve dizginleri kaçmışken
sadece uzun uzun izler şehri balkonda
Edebiyatta mana aramak, gecede güneş aramaya benzer
Saklı bir güneş var ama dolunay çok daha güzel
Bırakın satırlar olduğu gibi kalsın
Kırık kadehler isimsiz kadınlara kalksın
Bir silah dolu
Bir bıçak keskin
Lir siyah dolu
Bir sıcak keski
Kayıt Tarihi : 28.4.2024 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!