Ecel Teri+ Şiiri - Bayram Tunca

Yelkovan akreple öpüşüyordu
Yağmur toprakla öpüşüyordu
İkide bir de şimşek çakıyordu
Vefasız derin/derin uyuyordu

Hiç mi hiç böyle ıslanmamıştım
Hiç de böyle hastalanmamıştım
Sanki tenim sema/terim yağmur
Vücudum olmuştu, sanki hamur

Tir tir titremekteydi elim/ayağım
Tutmadı el/ayak eklem bağlarım
Yağmur gibi aktı tenimden terim
Her biri pınar oldu gözeneklerim

Sıkılsaydı çamaşırım ıslatırdı orayı
Çıksaydı avazım, çınlatırdı ortalığı
Kısılmıştı sesim/solmuştu benzim
Film şeridi gibi gelip geçti mazim

Dün gece, yine ecelle pençeleştim
Nefsim ve Azrail ”as”la cedelleştim
Ben zaten dünden razıydım ölmeyi
Bekliyordum derin bir oof çekmeyi

Yaşamaktan ziyade ölmekti isteğim
Ölseydim, bir kere ölmüş olacaktım
Oysa, ben kaç defa ölüp ölüp dirildim
Nefsim dahil, ekseriyete çok yenildim

Bıktım artık ben şu âlemin eracifinden
Baksanız ya dört bir yanımızda katliam
Güçlüler güçsüze karşı olmuş yamyam
Var mı, arşa yükselen feryatları duyan

Olanlara ne tanık ne de sanık olmak isterdim
Asrımızda savaş değil, barış görmek isterdim
İhtimal ben de acele edip kışta gelenlerdenim
Vaatedilen yılları yeni neslimiz görsün dilerim

29.12.2002-02:29

NOT:
Dün geceki rahatsızlığımın öyküsüdür.

'Aşk Ateşten Gömlek'