Ece Naz Akyüz Şiirleri - Şair Ece Naz Akyüz

Her insan öldürür sevdiğini ama seninki bir başkaydı. Beni sevip sevmediğinin farkında olmaya çalıştığın zaman ki o, suskunluğunun bakışlarıyla öldürdün. Şimdi garipsediğin yerleri ve insanları sen hayatına aldın. Sen insanların sana karşı bitmeyen mutluluk dolu sevgisini bitirdin. Anlayacağın en başta mutlu olduklarını şuan tanımazdan geliyorsun. Sana karşı benim  içimde  sana karşı olan büyük bir nefret ve nefretin ardından kalan pişmanlık var.

Sessizce izliyorsun uzaktan, bana bakıyorsun. Beni izlemen kafamı karıştırıyor, ilk gidiyorsun sonra sebepsizce geliyorsun,sanki beni denizin derinliklerine atıp yüzme bilmediğim halde yukarı çağırıyormuş gibisin..

Ay'ın geceden ayrıldığı zaman benden vazgeçecektin. Güneş'in gündüzü terk edip doğmadığında vazgeçecektin. Sen vazgeçmenin yollarını aradın ya. O gün kestim tüm umudumu, ben vazgeçtim.

Herşeyi duygulara döküp.
Ağlamanın zamanı geriye alacağını düşünüp,
Yaralarımı saracağına emin olduğumda boşluğa düştüm..

Senin el üstünde tutup, gözlerini ayırmadan ona baktığın  günleri gördüm. Sen onu kalbinin içine yer etmişsin. Sen onun yanında sevgiyi ve aşkın en büyük evrelerini tattın. Ama aynı zamanda onun zararını da gördün yani senin kalbin ne kadar sevgi dolu ise onun kalbi o kadar ki hem acımasız hem de sana tutsak.

Hayatımı şenlendirip gitmek için ne varsa yaptın. Oysaki benim mutluluğum sendin. Ama senin mutluluğun ben olamadım.

"Ayrılınca keşke herşey kolayca bitse dedim."
"Keşke hiç yaşanmamış gibi olsa dedi."
O keşke dedi ya  o an anladım. Herşeyin sevgisizce, isteksizce olduğunu. Madem pişman oldun, bunu bana en başında niye söylemedin. Niye şuan bana bu acıyı yaşatıyorsun. Sende haklısın benim anlamam lazımdı. Ama körkütük aşık olan biri mantıklı düşünemez. Ben aşıktım, sen değil. Söyleseydin başlamadan bitseydi. Ne bu kalp bu kadar kırılır. Ne de bu beden bu kadar yorgun hissederdi. Ama ben pişman değilim. En azından seni sevdiğimi bilip, bana bu acıyı yaşatıp olgunlaştırdın. Sen de bana çok şey kattın. Önce hayatıma girip beni mutlu edip, sonra bana hayatın sadece sevgiden ibaret olmadığını gösterdin. Bunun için sana teşekkür ederim.

Aşık olmakta suç değil.
Sevdiğin gibi sevilmekte suç değil.
Hissetmekte suç değil,
Aşkını itiraf etmekte.
Güneş olup, doğmakta suç değil.
Ay olup, ışığını güneşten alabilmekte suç değil.

Hastalık mıydı beni hasta eden? Ben miydim senden ilgi görmek için hasta olan. Sırf yanıma gel "nasılsın" de diye hasta olmak bana zevk mi veriyordu? Şuan ciddi bir hastalığın içindeyim ama bunu söylesem bana acıdığın için gelirsin. Bunu bilmeni bana acımanı istemiyorum.

Nasıl bir his biliyor musun?
Konuşuyorsun duymuyorlar.
Ağlıyorsun görmüyorlar.
Seviyorsun, aşık  oluyorsun, ayrılıyorsun anlamıyorlar. İçinde gök gürüldüyor, şimşekler çakıyor ama anlamıyorlar. Gülüyorsun diye iyisin sanıyorlar. Ama değilsin. En kötüsü de tüm bu olanlara rağmen onları seviyorsun, onları anlıyorsun..