Ebubekir Mücevher Şiirleri - Şair Ebubek ...

Şiirhane şairin gönül evi..
Kelimelerden duvarları,muhabbettir kapısı
Şiirhane şairin hasret yeri..
Anlaşılmamak korkusu ve yüreğinde unutulma sancısı

Bir ev şiirhane şairin yetiştiği,cümleleri kundak edindiği

SON HALE

Ülkesinde baharı bekleyen lale,kim düşürdü seni acep bu hale…. Bu bitmeyen tükenmeyen çile… Kışlarımız kışlalarımızı vurdu kuşlarımız dondu yokuşlarında hayatın insanım bitab düştü yoruldu…Vuruldu ülkemin ülküsü baharı beklemekten usanan gül küstü, bülbül büle aşık bir kuştu,aşkı kirleten ise baykuştu… Hayat hep iniş değil geri kalanı yokuştu..

Tuzlanmayan deri koşkuştu… İnsan Tuzu kurulaştı… Deriden veri almaya çalışan gel beri.. Meryemleri merhemlemek maksadına ettiler meri…

Fırsatı yoklukla büyüten zaman dilimi
Anı değerlendirmek uyanıklık ilmi

her aksam yalnizlyğa kanatlanir nargilem
kanatlanirda uzaklara uçar dizem...
yalnizliga güdümlü füzem
sen benim kanady kirik serçem..

her aksam yalnizlyga kanatlanir dilim

Ve artakalanlar...
Artırılmış teknoloji artırılmış imkan
Selam sana selamsızda oturan insan
Acaba ne olur ki...
Sana dokunmayan yılana sen dokunsan..

Vicdan iki kanatlı terazi
Vicdan kimine göre farazi
Kimine göre ulvi..
Vicdan İki kanatlı terazi

İnsan meşgalesiz yaşayaman meşgul
Meşguliyeti olmayan kralda olsa aciz bir kul..
İnsan zenginliğinin farkına varamayan yoksul..
İnsan düşünerek ve okuyarak yetişen tek mahsül

Ağlamak bir damla gözyaşı dökmek

Nefsi tam ciğerinden sökmek

Ağlamak Allah için

İnsan neyi arar..?

Kendisinde olmayanı mı...?

Bulmak neyi kaybetmişki... insan neyi bulma çabasında..

Her fermanda gülün untulan rengi var... sultanım her zerresinde alemin bir gülün ahengi var.. dünya terazesinde ağır basan bir aklın mihengi var...
Sultanların fermanları dermandır teba'ya oturtmuşlar kedi ile köpeği aynı masaya..
yazılar yazılmış bombalarla fezaya... dünyaya gelmek kaza annem babam itti beni yaşamaya... başladım kendi başıma bu ölümle bitecek kavgaya
Bu bahçe bizim bahçemizdi muhabbet tek geçerli akçemizdi, güllerimizi soldurmasınlar padişaha tek dilekçemizdi... Bilekçelerimiz kolumuzda gerekçesiz yollara vurulduk namımız yedi düvele duyuldu karakollardan sorulduk..
Bu zaman böyle geçmez..
gülün rengini unutanlar gülemez...