ebu ammar
koptunya buğday başaklarının gülümseyişinden
rüzgar öfkesini serer denizin üzerine şimdi
sahipsiz kalmaz ardından sapana sürülen taşlar
bakışlar yağmura karıştı mendillerde yaser
oturup ağlama zahmetine de girmedin
sürdün bedenini namluların şafağına
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta