Ebter Şiiri - Eminnur Acar

Çocuktum bir zamanlar, kalabalıktı çevrem
Öğrenmem gerekenleri öğrendim, yaşayarak
Sonra eğitim, okullar, yine kalabalık
Yine doldu ceplerim, türlü bilgilerle

Sonra evlilik ve çocuklar
Hayat şekil verdi, bana
Her insan başka bir ders alınması gereken
İnsanı, ateş gibi yakan temizleyen ölümler

İşte yaşamın bu dünyadaki son merasimi
Kimi giden, iz bırakıp gider
Tek gerçek ölüm olduğunu anlarsın
Kabullenişler başlar

Yalnızlaşırsan şanslısındır
Kendini tanır, kendine ve kendindekine güvenirsin
Kadın çocuk tarlası, toprak verimli olmalı
Çorak toprakta bitki bile yetişmez

Verimli toprağa, ebter olmayan tohumlar ekilirse
Soylu nesiller yetiştirilir
Her doğan gibi, üremek isteyecektir İnsan
Her oluş bir sebeple

Kimi evlat görevlidir, bakar anne babaya
Ya hiç evlenmez ya çocuksuz boşanmıştır
Kimi evlatlar sınavıdır Anne Babanın
Kimi evlat ödülüdür, ailesinin

İnsan, yaptıkları, yapacakları ile
Alacaktır cezalarını da ödüllerini de
Kimsenin kimseye bir şey yaptığı yok aslında
Başına gelenler, kendi yaptıklarıdır sadece

İyi niyet iyi akıbet
Kötü niyet felaketidir kişinin
Sev sevil, vicdanının sesini dinle
Her sözü doğrudur Yaratanın