Ebru Yıldız Şiirleri - Şair Ebru Yıldız

DOKUNSAM DÜŞERMİYİM BİLMEM
BELKİDE YANARIM
YÜREĞİM YANGIN YERİM BENİM
SÖNSEDE ENKAZ OLUR KÜLLERİM

SESSİZ ATTIĞIM ÇIĞLIKLARIM VAR BENİM

En yüksek zirvelerde açtım kollarımı
En yüksek zirvelerde diledim seni
Bulutunu arayan su damlasıydın
Gökten düştün içime
Sevgimle büyüttüm
Geleceğin günü sabırsızlıkla bekledim

Gök yüzünden yağan yağmur
Umuda ektiğim tohumları yeşertmeli
Düşlerimde büyümeli çiçeğim
Büyümeliki
Ruhum o kadar özgürleşmeli…

Yağan yağmur damlasında
Tüm kuşların kanadında
Kar tanelerinin birbirine değmeyen ahengindedir yaşamak

Akan ırmağın sesinde
Bir çocuk gülüşünde

Kaldırım taşları arasından
Yaşama tutunmaya çalışan
Küçücük toprakta bile can bulan
Herhangi çiçekten biri değil o
Yaşamın tüm zorluklarına rağmen
Ayak altında ezileceğini bile bile

HER SENE YENİ BİR BAŞLANGIÇ MI
YOKSA YAŞ ALDIKÇA YENİ BİR KAYIP MI
BİR BİR EKSİLİYORUZ HAYATTA
KALANMI ÖLÜ GİDENMİ SAĞ
ACISIYLA TATLISIYLA TÜKENEN YILLAR
ÖMRÜMDEN BİR SENE DAHA GÖTÜRDÜLER

Yokluğun kabuk bağlayan yarayı
Sürekli kanatmak gibi
Kanatıp kanatıp iyileşmesini beklemek
Özlemek özleyipte bir türlü görememek
Kokusunu içine çekememek
Tarifi var mıdır yokluğunun

Gözlerinde yeşilin en güzel tonunu gördüm
Bakışında güneşin Temmuz sıcaklığını
Sevginden gürül gürül ırmakların güzelliğini yaşadım
Nefesin okyanus kokusu
Varlığın bembeyaz buluttur gökyüzünde
Tenin ılık bir esinti bedenimde

Simsiyah bir gece
Yalnızlığa bürünmüş boğazın derin suları
Gökyüzünde yıldızlar
Yalnız kalmış ayışığı
Aydınlatıyor akıp giden suları
Uçsuz bucaksız derinliklerinde

HAZANDA DÖKÜLSEDE YAPRAKLAR
KÖKÜNE UMUT OLURMUŞ
YÜREĞİMDE FİLİZLENEN SEVDAN
BİR BAKTIMKİ AĞAÇ OLMUŞ
DALLANDIKÇA UZAYIP
GÖKYÜZÜYLE BULUŞMUŞ