Ebediyete Gidenlerin Ardından

Ebediyete Gidenlerin Ardından

Bir gün ansızın çalar kapıyı ayrılık,
Hüzün çöker yüreğe, susar her soluk,
Bir garip yangın gibi küllenmez yokluk,
Sessizlik yankılanır gidenlerin ardından.

El uzanır vedaya, titrer boşlukta,
Gözler donar, bakakalır hatırada,
Birer birer düşer hatıralar yaprak yaprak,
Bir mevsim solar, bir ömür susar gidenlerin ardından.

Gözyaşı dökülür dilimden söze,
Sızlar içimde hüzün, kanar gece,
Kırılır sevdaların o narin hecesi,
Bir matem büyür suskun gidenlerin ardından.

Ne yâr kalır, ne dost, ne sıcak bir el,
Soğur sokaklar, donar yürekteki sel,
Bir çığlık düşer duvarlara ince ince,
Kimsesizlik çalar kapıyı gidenlerin ardından.

Paylaşılan anılar kanar bir yara,
Adını kazır kalbime, ince ince yakar,
Kokusu kalır yastıkta, saçında bir tel,
Bir ömür özlemle ağlarım gidenlerin ardından.

Ne zaman yetti vuslata, ne kaderin adaleti,
Ne bir dua yetişir, ne bir niyazın himmeti,
Kavuşmak hayal olur, düşer geceye kederi,
Bir dua gibi yükselir ahlar gidenlerin ardından.

Bir yürek dolusu sitem, suskun bakışlarda,
Bir yetim kalır umut, düşer sokaklarda,
Ne bir teselli kalır, ne bir merhem yarada,
Bir yangın büyür içimde gidenlerin ardından.

Ne kibir, ne gurur kaldı, toprakla yoğruldum,
Ne umut, ne sevinç, hep hasretle yoğruldum,
Bir can değil, ömrümü uğruna boğdum,
Bir ömür gözyaşı döktüm gidenlerin ardından.

Bir gün belki vuslat olur, belki de hiç,
Belki bir mezar taşı, belki bir dua iç,
Belki de bir dua kalır geriye sessiz,
Bir fatiha üflerim gidenlerin ardından.

Bir ömür hasretle doldu, bir ömür hüzün,
Bir ömür yandı içimde, dert, keder, hüzün,
Ne vuslat, ne teselli bulamadım ne dün ne bugün,
Bir başıma kaldım, özlemle gidenlerin ardından.

After Those Who Left

One day suddenly knocks on the door separation,
Sadness sinks into the heart, every breath is silent,
Absence that does not burn down like a strange fire,
Silence echoes after those who leave.

The hand reaches out to say goodbye, trembles in the void,
Eyes freeze, staring at the memory,
One by one the memories fall leaf by leaf,
It fades for a season, shuts up for a lifetime after those who leave.

Tears fall from my tongue to the word,
Aches inside me sadness, bleeding at night,
That delicate syllable of the loved ones breaks,
A mourning grows after those who go silent.

What a wound remains, what a friend, what a warm hand,
The streets get cold, the flood freezes in the heart,
A scream falls thin thin on the walls,
Loneliness knocks on the door after those who leave.

Shared memories are a bleeding wound,
Engrave your name on my heart, burn it thinly,
The smell remains on the pillow, a strand in your hair,
I cry with longing for a lifetime after those who left.

When has it been enough, vuslata, what is the justice of fate,
Neither a prayer grows, nor the wisdom of a prayer,
It becomes a dream to get together, grief falls into the night,
It rises like a prayer after those who leave.

A heart full of reproach, in silent looks,
Hope remains an orphan, falls in the streets,
There is no consolation left, no ointment on the wound,
A fire grows inside me after what has gone.

There is no arrogance, no pride left, I am kneaded with earth,
What hope, what joy, I've always been filled with longing,
Not a life, I drowned my life for the sake of,
I have shed tears for a lifetime after those who left.

Maybe one day it will come true, maybe never,
Maybe a tombstone, maybe drink a prayer,
Maybe there will be a prayer left silent,
I will blow a conqueror after those who left.

A lifetime filled with longing, a lifetime of sadness,
A lifetime has burned inside me, trouble, grief, sadness,
I couldn't find any reflection, no comfort, neither yesterday nor today,
I was left alone, after those who left with longing.

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 11:10:00