Düzenin Ayini Şiiri - Sinan Bayram

Bir taş düşer sessizliğe,
Ve dalgalar başlar kendi duasına.
Her çizgi, bir niyet gibi uzar,
Kaosun ortasında şekil doğar.

Biz, anlam arayan elleriz;
Küllerden kule,
Gölgelerden tapınak yaparız.
Her nefes, bir ritüeldir zaten —
Düzenin gizli ilahına adanmış.

Bir mum yakarsın,
Ama bilmezsin, alev seni de izler.
Çünkü her ışık, kendi karanlığını taşır;
Ve her kural, bir sapmanın tohumu olur.

Yıldızlar bile dizilmiş değildir aslında,
Biz öyle görmek isteriz.
Evrenin ritüeli budur:
Sonsuzluk, biçim taklidi yapar.

Belki de inanılan yoktur,
Ama diz çöken insanın şekli vardır hâlâ.
Belki de inanç,
Yalnızca boşluğun yankısında yankılanan bir isimdir.

Ve biz, her sabah yeniden başlarız törene:
Kahvemizi karıştırırız kutsal bir ciddiyetle,
Perdeleri açarız —
Güneş içeri girer,
Ve düzen yeniden başlar,
Hiç fark etmeden.

Sinan Bayram