12 Kasım 1999,
saat 18.57…
akşamın ortasında
yer sarsıldı.
30 saniyelik bir titreme,
7.2 büyüklüğünde bir yara
Doğu’dan Batı’ya yayıldı.
845 can sustu,
binlerce beden acıyla kıvrıldı.
3.395 bina yıkıldı,
12.939 ev ağır hasar aldı,
2.450 iş yeri sustu sessizce.
O günden sonra,
Düzce artık yalnızca bir şehir değildi:
acının ve direncin adıydı.
Kırık saatlerde donan o akşam,
hala bekliyor
yeniden doğmayı.
Kayıt Tarihi : 17.8.2025 18:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
17 Ağustos’un yaraları henüz kapanmamışken, Türkiye bu kez 12 Kasım 1999’da yeni bir acıyla sarsıldı. Saat 18.57’de Düzce merkezli 7.2 büyüklüğündeki deprem, yalnızca 30 saniye sürdü ama ardında derin izler bıraktı. 845 kişi hayatını kaybetti, yaklaşık 5 bin kişi yaralandı. Binlerce bina yerle bir oldu, on binlerce ev oturulamaz hale geldi. İş yerleri sustu, sokaklar enkazla kaplandı. Düzce’nin depremden sonraki kaderi değişti. Bir yandan büyük acının simgesi olurken, diğer yandan yeni bir statüyle Türkiye’nin 81. ili ilan edildi. Bu karar, hem bir teselli hem de yeniden yapılanma için atılmış önemli bir adım olarak görüldü. Ama Düzce’nin kırık saatleri hâlâ hafızalarda duruyor. O 30 saniye, bir ilin hayatını kökten değiştirdi ve Türkiye’ye bir kez daha hatırlattı: deprem yalnızca binaları değil, zamanı da yıkar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!