Duyuşlar-Dinleyişler Şiiri - Rüştü Böle

Kış ortasında bir bahar
Kaşını kaldırmış düşünen çocuklar gibi
Ufukta sararan bulutlar.

Bir yılan düşer tepeden, bir yılan
Kıvrılır çukurda boğum boğum
Sonra...
Bir davul sesi duyulur uzaktan
Dum dum da dum dum, dum dum da dum dum.

Bir mezar olmuşsun sen bu tepede, yalnızca
Bir yaban ülkede
Bu senin kaderin kardeşim, kaderin
Düşünme derin derin.

Pencere! Ne güzel şey, değil mi?
Oradan bakarsın bu aleme
Parmaklarını dokundur gözlerine
Ne alem kalır ne pencere...

Hırçın bir sel olsan; çarpsan, çarpsan...
Şimşek olsan şu dağa göz kırpsan
Sonra...
Dönüp yağmur gibi ağlasan, ağlasan
Ne çıkar değil mi? ...Ne çıkar? ...

Madem ki insanız, dinleriz.
İşte bazen böyle susar, bazen inleriz.
Kardeşim, biz bu yolun çeşmesinde
Su olur şırıldarız, insan olur serinleriz...
Harmanda bir düven, döner de döner
Yol alır durmadan, eğlenmeden.
Dünya da böyle değil midir?
Gezdirir bizi uzayda erinmeden.

Gökte binlerce ay, dağılmış yer yer
Rüzgarlı bir gecede söylenmiş gibidir ninniler
Ay bir yalnız, güneş bir yalnız kalmaz mıydı?
Biz bu tepsiye konmasaydık eğer...

Duyuş başka, dinleyiş bir başkadır
Bütün bu sözümüz aşkadır
Ey insan! Başını kaldır, gerçeği gör artık!
Senin bu gidişin yazda değil, kıştadır...

12 Nisan 1974 - Sincanlı/AFYON