Geçeli kendimden, derin denizlerin yalnızlığını taşıyor ruhum. Ütopyalar arası yokolumlara bölünüyor genlerim;
fareli köyün kavalcısı, vazgeçmiş kavalından...
Uzayıp giden ipin bir yerinde sonlanırken hayatlar; bitiyor ömrüm umarsız. Şeytan ayinlerine tanık oluyorum!
Çıldıran tanrıların yokolumlarında, bir tanrı doğuyor yeniden. Küçüldükçe yok oluyorum!
Tanımayan gözler, 'bir hiçsin sen,' diyorlar!
Paslanmış kulaklarım; duymuyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
...derinliğine bir şiir...her kelimesi ayrı kanattı beni ki pek meyilliyim bugün ah'a ve vah'a..! tebriklerimle...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta