Duygunun Akşamı Şiiri - Cemil Aygen

Akşamın bir vaktiydi
Deniz kenarına oturmuş
Ufku seyrediyorum
Dalgalar hiç bakmadan
Bir biri peşine kumsala vuruyor
Güleceğim geliyor
Biri diğerinin ardından gelip
Biraz iri biraz ince
Hep peşi peşince durmadan geliyorlar
İçinde oynaşan balıklarında
Dibinde tutunmaya çalışan yosunlarında
Ne bu kovalamacadan ne de...Niyeyse
Böyle köpürmelerden haberi yok
Köpürüp kızıp sahilin kumlarına teslim oluyorlar
Yavaş yavaş Gri ye sonra karanlığa dönüyor akşam
Kenar lambalardan gelen ışıklarla
Yakamozlar çıkıyor ortaya
Aralarında bir oynaşma ki
Tüm ışık oyunlarına parmak ısıttırıyorlar
Sonra karanlığa dönen gece
Tepede yıldızlar...Nazlı...Aciz...Ve de Sessiz
Ben de ayrılıyorum oralardan
Çünki söyleyeceğim duygularımı anlatmaya
Akşam karanlığı çöktü ya gördüklerim yetersiz kalıyor...