Duyguların Körelmesi Şiiri - Emine Baran

Durdu zaman!
Acıtmıyor, kağıt kesiği,
Parmaklarım,
Tükendi hislerim,
Yitip gitti,
Bitip gitti,
Gözünüz aydın!
Ben de oldum,
Sizin gibi!
Oturup,
Fasulye ayıklayalım,
Ağzımızı yayarak,
Boş laflar yaparak,
Bacaklarımıza konan,
Yakarcaları kovarak,
Belki kıpırdar,
Bir yanımız,
Yüreğime çöken,
O keder,
Küsüp gitti,
Arkadaşım da gitti,
Geriye kaldı köpeği,
Bir annesi,
Bir de kardeşi,
Ölmeyi hiç düşünmedi.
Her yağmurun sonu,
Gökkuşağı mı doğar?
Doğmasa da,
Temizlenir yollar,
Yıkanır manolyalar,
Yeni yaprak açmış,
Tomurcuklar!
Bu gökyüzünün altında,
Kapanır mı yaralar?
Yeni bir şey yok!
Güzel bir şey!
Sırasını beklerken bizler,
Gülmeyi unutur gibi,
Unuttuk ağlamayı,
Morg soğuğu duygular!