Duyguların En Derin Hali

DUYGULARIN EN DERİN HALİ

Bir sessizlik var içimde,
Kelimelere sığmayan bir sızı,
Ne kadar sustursam da içimdeki sesi,
Kalbim, hep seni fısıldıyor gizli gizli.

Gecenin koynunda kayboluyorum bazen,
Bir yıldız düşüyor gözlerimden,
Her biri bir hatıranın yankısı,
Her biri senin adını taşıyor gizemli bir özlem.

Kalemim, yüreğimden damlayan kanla yazar,
Satır aralarında saklı bir çığlık gibi.
Bir yanım umutla dolu,
Diğer yanım, kırılmış bir camın sessizliği.

Dokunamadığım bir yüz,
Sarılamadığım bir hayal gibi kaldın bende.
Kalbimin en kuytusunda hâlâ sen varsın,
Adını silmeye kıyamadım, kendi ellerimle.

Gözlerim, seni arıyor her kalabalıkta,
Bir yabancı gibi geçiyorsun yanımdan.
Sesini duymak, nefes almak gibi artık,
Yoksan, dünya anlamsız, renkler yarım kalan.

Bir rüyanın içinde sıkışmış gibiyim,
Gerçekle hayal arası bir çizgide.
Her iyiyim deyişim, bir yalan aslında,
Kalbim, seni anmadan huzur bulmuyor gecede.

Bir kelimenle doğmuştu tüm mevsimler,
Bir suskunluğunla karardı her bahar.
Duyguların en derin hâlinde kaldım,
Aşkın bana bıraktığı tek hatıra: yanmak.

Bir dokunuşunla bile kalbim ürperirdi,
Şimdi soğuk rüzgârlarla sarılıyorum her gece.
Senin yokluğun bir giyotin gibi iner üzerime,
Yine de seni sevmekten vazgeçemem nedense.

Gözlerimde saklı bir hikâyeyiz biz,
Ne tamamlanır ne de unutulur.
Bir keşke”nin gölgesinde yaşar bu kalp,
Sadece seni düşleyerek avunur.

Ve anladım sonunda;
Bazı duygular anlatılmaz,
Yazılmaz, çizilmez,
Sadece yaşanır içte, sessiz,
Kalbinin en derin yerinde,
Bir yara gibi, bir dua gibi...