Fırtınadan kopup gelen bir çığlık
Hayatın içinden gülümseyen bir sima...
Ne vardı ki çığlık atacak
O kadar gülümsenesi şey varken
Her yeni günde eskilerden bir parça
Yolda yanından geçen bir insanın
Yine saçmalık üstüne kurulmuş her şey
Hayat bir şaka…
Mutluluklarına güldüğün
Acılara soğuk espri muamelesi yaptığın…
Yine bir kördüğümün açılmaya çalışanısın
Yapamadıkça karışıyorsun
Ufukta görünen yalnızlığa nispet
Sarılır umutlarım son kez sensizliğe...
Öyle bir zaman geçmiş ki o koca ‘’sen’’in üstünden
Siluetin bile karanlıktan başka bir şey değil...
Sen kimdin ki zaten...
Ne kazandırdın ki hayatıma? ..
Bir derdim var ama
İnsanlara ne kadar anlatabiliyorum…
Sarhoşum
Ama ne kadar faydalıyım topluma
Topluma yada diğer insanlara faydalı olmak
Ne kadar umrumda?
Yeni bir sayfa açıyorum şu kirlenmiş defterimde...
Ucunu yakıyorum...
Belki güzel olsun diye,
Belki de birazını şimdiden bitirmek için...
Ve sayfamın ilk satırlarına
‘Gitmek’ yazıyorum sessizce...
Yarabantlarıyla birbirine tutturulmuş,
Açılmaz ümidiyle bakılan parçalardan oluşmuştu hayatım...
Bu dünyada siluetten farksızdım...
Ne bir zararım, ne bir faydam vardı birine...
Bu durumda yaşamam saçma değil miydi? ...
Bir hüzün daha çökmüştü içime
İlkbahar ilkbahar...
Sırası mıydı şimdi ayrılığın?
Moda falan mı yoksa...
Yada yine tuzaklardan biri mi
Hayatın bana hazırladığı...
Kış geldi…
Sokaklar yine bomboş,
Balkonlar yine yapayalnız..
Özledim
Ama haykıramıyorum…
Kuşlar gibi
Sebepsiz çekip gitmelerindendi baş ağrım
Başka ne olabilirdi ki
Neye isyan etmiş olabilirdi vücut...
Belki de isyan yerinde bir kelime değil
Kalmanı da istemiyordum ki...
Hiç unutmam güneşli bir gündü...
Yani tam emin değilim ama hafif bulutlu da olabilir...
Evimin camından öylece bakıyordum
Üzerime bir ağırlık çökmüştü
Kalk diyordum,kalkmıyordu salak...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!