Gözlerim yaşardı
Ama ağlamadım
Tuttum kendimi
Bırakmadım kendi elimi
Yuvarlanmadım uçuruma
Belki daha fazla yaşamak istediğim için
Bitmiş gitmiş değil mi her şey
Hepsi teker teker yerinden oynamış
Ya güneş farkında değilmiş
Yada görmüyo ayağına yatıyomuş
Denizler de
Uçsuz bucaksız olup olmamakta kararsızmış zaten
Her dem ağlar gökteki matem yüklü bulut
İtiraz edemez, bekleyemez bir umut
Sen ıslanınca yağmur yağıyor sanırsın
Yağmur dinse, güneş açsa diye bakarsın
Halbuki bilemezsin bulut kan ağlıyor
Ki dinmez yeryüzünde kaldıkça tek bir kor
Oda boştu,bomboştu...
Aslında oda madden boştu,
İçeride sessizlik,yalnızlık ve kasvet vardı...
Sessizlik bir ara çıkacak gibi oldu,
Kasvet izin vermedi...
Çatıya birkaç damla düştü gökten,
Yine günlerden cumaydı
Ve ben yine düşüncelerdeydim
Bu sefer depresif değildim
Mutsuz değildim umutsuz değildim
Sanırım aşık olmuştum
Sanıyordum
Uzanır feryadı göklere ihtiyar gönlümün
Zor gelir korkak yüreğe mahkumu olmak dünün
İstemez semaların şahikasında mutluluk
Aç bilaç bile yaşar görünmese de son ufuk
Döndürür başımı ihtiyatla eda-i meltem
Alır ayyaş gönlü sebepsiz sualsiz bir matem
Yürüsene yalnızlığa
Yürüsene yine karanlığa
Başaramıyosun dimi
Yapamıyosun
Çünkü artık tutunduğunu sandığın bi dal var
Ve aynı çizgi filmlerdeki gibi
Küçücük bir kız varmış
Aslında pek küçük değilmiş ama
Dertlerinin yanında minicik kalıyomuş
“Yine mi bunalım? ”demiş okuyan
“Evet,malesef” demiş yazan…
Kız çocuğu üzgünmüş ama
“Sev! ” demiş güneş;
Sevmiş toprak suyu…
Yummuş gözlerini gece
İyice kararmış ortalık
Göz gözü görmez olmuş
Gez gez bitmez olmuş kuytular
Bilinmeyen bir yola yürüyorum yine
Bir yanımda ölüm
Bir yanımda yaşam...
Belki çok bilindik bir yol bu
Ama ben sonu göremiyorum
Zaten hep bundan kaybetmedim mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!