Anne tut ellerimi düşüyorum.
Hayatın kavisli yamacından.
Ben bilmezdim ne zalimler görüyorum.
Kurtulmak ne zor ölüm kıskacından.
Değişiyor şimdi havanın rengi
Yer,gök bomboş yürekler gibi.
Hırsızlar iz sürüyor,ustadır elleri.
Anne tut ellerimi.
Şimşekten hızlı geçmek sancımdan,
Öyle kolay değil,direniyorum.
Bu zamanlar işte ani korkumdan.
Anne tut ellerimi,üşüyorum.
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!