Ölüm bir ayrılık değil, buluşma oysa.
Peki, anlayabilir mi insan?
Gözlerinin önünde duvar çekilmişken,
Telli ve simsiyah.
Ölüm gayet zahirdir, oysa.
Peki, görebilir mi insan?
Rindin içinde boğuşurken,
Sisli ve kıpkısa.
Ölüm geldi, çaldı kapıyı.
İnsan bu kez gördü ve anladı.
Yanılsama bitti, anılar silindi;
Şiddetli ve ani.
Gözler dehşetle açıldı,
Hayat-ı ebedî başladı.
Duvarlar yıkıldı, kadehler parçalandı!
İnsan, hayatının değerini anladı.
-Toprak Ungan
Toprak UnganKayıt Tarihi : 20.5.2025 18:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!