Ne çok duvar var, karşısında insanlar yıkılır, duvar yıkılmaz
Ne çok duvar var, üflemeyle yıkılır, insanlar yıkılmaz
Aklımda bu iki söz, düşünüyorum
Doğanın içinde yavaş adımlarla yürüyorum
Dünya da insan olmasaydı, doğa ne olurdu?
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




İnsanlar davarlaştıkça duvarlar ördüler davarlar duvarların arasında davalarını bırakıp kendi pislikleri içinde yüzer oldular duvarın arkasını göremedikleri için de bu pisliğin doğal olduğunu zanneder oldular işte bağnazlık ve yobazlık duvarları yıkılasıcalar :)) harikasın üstat her şiirinizi okuyuşta ban filozofluk bulaşıyor :))
selamlar hürmetler
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta