Düşüyorum yine sessiz ve mahzun
Hüznün bahçesinden.
Çamura bulanmış gövdemle
Boğulmaktan kaçıyorum.
Her zamanki gibi
Düşselliğime bir vurdumduymaz metelik
Bir demir parçası saplıyorum.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Güzel bir şiir. Hüzünlü.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta