Düşünsel İcraat Şiiri - Tamer Arabacı

Şu sıralar bir garip havalar
Mutedil geceler
Sanki fırtına öncesi sessizlik
Düşünmeye müsait.

Aklıma ilk gençliğim düşüyor.
Oysa hiç serkeş değildi ergenliğim.
Belki o zamanın ruhu gereği
Biraz hayalci, az pesimist.

Ve insanlar…
Birken on, onken yüz olan kalabalık.
Basit ihtiyaçlardan haris kişiliklere dönüşen
Maddiyatçı
Menfaatçi
Ve nankör… Ama elit.

Her ezan okunduğunda
Ölüm düşüyor aklıma
Ama nedensiz değil.
Vakit geçmekle görevli.
Zevkler sahte
Günahlar pahalı.
Sırayla çoğu zaman
Ecele beş kala
Okunan dualar hatırına
Hayat ile ölüm eşit.

Bugünlerde bir tuhaf havalar.
Hızına yetişilemeyen günler.
Belki son bildiğimiz her şey bir ilk.
Düşünmeler hak
Akıllar müsait.

Karşımda pişmanlıklarım
Tüm gereksizliğiyle.
Olmasa da olur kabilinden
Zamandan silmek istediklerim.
Acı hatıralar…
Tatlı kaşıntılar.
Sonrası malum
Kabuk tutmayan yaralar.
Ve ile de keşkelerim…
Pişmanlıktan saymak istemediğim.
Yarım kalanlarım,
Söyleyemediklerim,
Dil yaralarım,
Adlandıramadığım acabalarım.
Belki zordu anlatmalar.
Lakin anlaşılamamak
Hele yanlış anlaşılmak çok basit.

Düşün düşün
Pistir işin demiş eskiler.
Ya da onun gibi bir şey.
Farkeder mi?
Daha neler aklımda?
Mesele belki,
Söylemek mi?
Söylememeyi tercih etmek mi?
Hep havalardan işte.
Bazen melankolik
Bazen de arayışlara bir çare
Ama muhlis Ama macit.