Düşünle Boyadım Nehirleri Şiiri - Yorumlar

Hayır...
İtirazım var:

'Biliyor musun gece kaç duvar.'

İmlâ hataları yüzünden kalanına yorum yazmayacağımı ta başta söylemiştim. Ama buna soru işareti koyamazsınız. Bu bir soru değil, ''Haberin var mı! '' türünden bir serzeniştir. Yani evet, gramatik olarak soru cümlesi kurguludur ama cevap beklemez. Hasılı, sonuna eğer bir noktalama konacaksa bence o işaret ancak ünlem olabilir.

Ya şimdi imgeleriniz güzel ama bu kadar biri birnden bağımsız , her biri alıp başka yere götüren ve başka şey düşündüren bu kadar imgeyi bir çırpıda tek bir şiire sokunca c4 patlayıcı yapmış gibi bir şey oluyor. İmgelerinizi zaman içinde raflarda saklayınız. Her birinin zamanı gelince, uzun uzun emek harcayarak, işçiliğini yaparak,- bir heykeltraş gibi, bir ressam gibi- tam yerine oturtarak, biraz daha gündelik hayattan kelimelerle, daha az konsantre bir şeyler çıkar. Daha lezzetli olur kanısındayım.

Cellâdına yangın bir başımalığım
Sen kefenimde yırtacağım
Karanlık bir ölüm
Sana hasret bir elim
Ve hep sana saklı
Diğeri ecelin avuçlarında tir tir
Ölemem…
Ölmek için yaşamak lazım


Evet, güzel bir şiir.

Biliyor musun
Kaç geceyi gömdüm yokluğuna,
Kaç ölümü öldürdüm sensizliğimde?
Yaşamadan ölünmüyor.
Seni bekledim
Yaşanmayan günlerimi yaşamak için...

Demek istemiş şair.


Şimdi teslim olmak zamanı
Çiseleyen yağmura
Ve çalıntı sanılara
Ve üşüyen umutlara
Ve kulağımda ki suskuya
Taammüden katlime sürgülenmiş geceler
Sana uzak her yanım bıçak altında
Açılmıyor rengi kara düşlerin
Kaçılmıyor
Biliyor musun gece kaç duvar.


Tane tane topladım gözlerimle
Yollarına sepelenmiş umutlarımı.
Uzayan gecelerimde azaldım
Damla damla.
Tükenen umutlarımla kayboldum.
Şimdi odamın
Her gün biraz daha yükselen
Beşinci duvarıyım.

Demek istemiş şair


Karanlıklardan topladığım ateş çiçeği
Şehrin tüm ışıklarıyla yandım
Düşünle boyadım nehirleri
Umutlarımla kök saldım toprağa
Kızıllaşan gözlerim yeşerdi
Kırışacak kirli tenim kadar
Artık cüretkar değilim
Gündelik aşklarda yırtılmalıymış dudaklarım
Acıyor
Her yanımla acıyorum
Yirmi yaş şiirlerimce değil
Ağustos böceklerince sevmeliymişim.


Zulmeti yakan ateş oldum
Isssız bir adada,
Seni getirecek
Kırmızı yelkenli kayığı beklerken.
Oysa sen,
Her gün bir az daha tüketiyormuşsun beni,
Beş kuruşluk sevgilerinde
Ve tükettiğin kadar da
Tükenmeliymişsin bende.


Demek istemiş şair.
Güzel bir şiirdi.
Aldı götürdü beni bensiz günlerime.

' Muğlak' olan şeyler önce şiiri acıtıyor; ruhumu, kulağımı da...Sevgiyle kalın...

Enver Özçağlayan

Kim şair değildir? Elbette şair olduğuna inanmak ister insan.Böylesi bir mücevher reddedilebilir mi? Veya.İstenmez mi? Mümkün müdür...Şair olmadığını anlamak.Mümkündür.Sadece; ellerine bak.Her şey ordadır.Gördün mü? .Göremedin mi? Avucuna değil.Parmak uçlarına.Yerinde duruyor mu? Ve onlar şair değildir.'Ne acı'

güzel şiiriyle günün şairini kutlarım.
namık cem

maymundan gelenlerin aşkı tanımaya zamanı yok..dinozorlarsa sersefil aşık işte..içimizde kağıt parçaları..üstüne şiirler yazıyoruz..dilber kal'asından atlıyoruz şiire..

ve hala..

beslenmiyor domuzlar kutsal kitaplarla..

@..

tam depresyon siiri :)
ne sevgi ne baska sey yok icinde..
sevgılıyı kollarınada versenız su halde durum degısmez ..

icindeki imgelerle cekilen aci birbirine ne kadar uyumsuz ustelik,olmek icin yasamak ,bir elim sende ,bir elim olumde,teslim olmak ,ates cicekleri toplamak...butun bunlar yan yana geldiginde sonsuzluga ait biseyler hisedilmeliydi..oysa ne kadar umutsuz ve kaygili...

Yüreği Türkbükü mavisi kadın,
Yalıkavak'taki hiç bir kadın SEN değil....
yoktan yarattığımız bir şiirdi sevdamız; O şiiri bir daha yazamam.... kalem kırıldı....
.....
..............
kutlarım günün şairi ve şiirini.yüreğini dizelere düşürmüş tüm şairlere selam.

Ölemem…
Ölmek için yaşamak lazım.

Gezer ölüler
ölse ne yazar
ölmese ne yazar.?
gün gelir dağılır pazar.