Ellerini koymuş pencereye,
Sakin sakin düşünen bir adam.
Hayattan umudunu kesmiş sanki,
Sadece yaşıyor huzursuz yaşam.
Üzerinde ceketi yok
Ve de başında şapkası
Cebinde de yok parası...
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Tarumar olmuş saçları,
Hazan rüzgarlarında savrulan yapraklar gibi.
Şakaklarında derin çizgiler var,
Kan toplamış avuçlarında.
Halinden belli
Ayrı düşmüş sevdiğinden yüreği,
Dalgın bakıyor hayata gözleri,
Bir damla yaş düşüyor, bir damla kan
İç çekiyor usulca,
Bir nefes isgara oluyor sonra,
Duman duman eriyen.
Yüzünde yalnızlığın izleri var,
İhanetin vurgunu deymiş gibi.
hayatta insanın başına neler geliyor.başkalarının çektiklerini görünce nedense biz aynı şeyleri yaşamadığımız için o insanları anlamıyoruz.şunu öğrenmeliyizki hayatta çevremizdeki insanlarddan her zaman ders almalıyız.unutmayalım ki aynı şeyler başımıza gelebilir.onun için YAŞANMIŞ HER ŞEYDEN DERS ALMASINI BİLELİM!!!
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta