Bu ne çirkef ya Rabbi! Ne denli bir muamma, herkes kendi kendine zehir eder dünyayı
Nasıl bir sıkıntı bu? Nasıl ki bir bunalma, bütün hücrelerimiz dost edinmiş riyayı
Boğazımda bir düğüm yüreğimde daralma, her gece yaşarım bu kabus dolu rüyayı
Üstümde bir ağırlık gözlerimde kararma, kekeleyen sözlerle gizlerim bu sevdayı
Bu irkilme bu buhrân sanki çıkmaz bir sokak, kendi hayallerimizle korkudan titriyoruz
En yakın bildiklerden yedik hep sille tokat, çukuru biz kazıyor yine biz düşüyoruz
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta