Bu ne çirkef ya Rabbi! Ne denli bir muamma, herkes kendi kendine zehir eder dünyayı
Nasıl bir sıkıntı bu? Nasıl ki bir bunalma, bütün hücrelerimiz dost edinmiş riyayı
Boğazımda bir düğüm yüreğimde daralma, her gece yaşarım bu kabus dolu rüyayı
Üstümde bir ağırlık gözlerimde kararma, kekeleyen sözlerle gizlerim bu sevdayı
Bu irkilme bu buhrân sanki çıkmaz bir sokak, kendi hayallerimizle korkudan titriyoruz
En yakın bildiklerden yedik hep sille tokat, çukuru biz kazıyor yine biz düşüyoruz
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta