Düşüncenin Işığı Şiiri - Sinan Bayram

Karanlıkta parlayan binlerce yıldız —
ama gökyüzü değil bu,
zihnim.

Her nöron bir evren,
her sinaps bir şimşek;
ve düşünce,
bu fırtınanın içinden geçen sessiz bir kuş.

Ben kimim?
Bir bedenin içindeki enerji mi,
yoksa enerjinin düş kuran biçimi mi?

Bir fikir doğar —
ve bir nöron yanar.
Ama o ışık sadece beyinde değil,
varlığın tüm dokusunda yankılanır.

Bellek, geçmişin külleriyle yanan bir ateş.
Zaman, nöronların kendi üzerine kıvrılan yolu.
Ve bilinç…
Elektriğin bile anlam aradığı o ince titreşim.

Belki Tanrı,
ilk nöronun ateşlenmesiydi;
belki de evren,
bir düşüncenin içe kapanmış hâlidir.

Nöronlar konuşur,
ama dil yoktur;
yalnızca ritim —
ve ritimde bir anlam.

İşte ben,
bu sessiz senfoninin farkına varan
tek notayım.

Sinan Bayram