Yüreğimde bir sıkıntı ne oldum bilmiyorum,
Ölüm denilen nesne yavaşça yaklaşıyor..
Hayatı seviyorum usanmadım savaşmaktan,
Şu yokluğun içinde gururum kırılıyor..
Kimse bilmiyor beni anlatamam derdimi,
Sitres mi sinir mi içimi kemiriyor..
Ölümü düşleyerek hayatımla tartıkça
Neden geldim diyorum, gözlerim yaşarıyor..
Mesele bir değilki ona kafamı yorsam,
Bir bebenin hayali yavaşça kayboluyor..
Mutluluk denilen şey nasıl diye sorsalar..
Para denilen şeyler hiç olmasa diyorum.
Bu sözcükler kafamda birer birer söndükçe,
Belki ölümü seçtim, size veda diyorum.
Fethi"yim ben dostlarım, bu dünyada gülmedim..
Bizi bu hele koyanlar dert bulsun istiyorum.
1995ÇANAKKALE
Fethi TAŞKIN
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta