Bi yetim şiir bırakıyorum,
Yüreğime hasret, umutlarıma gebe,
Bir özlem bırakıyorum,
Gözlerime sıla, ruhuma hasret,
Bir ben bırakıyorum soluna,
Sağım solum hep sana hasret..
Yine vurdun can evimden,
Kimine gönül koydum, kimine mesafe..
O kadar çok şey var ki yüreğime yara olan
Ne bereketliymiş sana olan sevgim
Bulamadığın o eksik parça, ben olacağım yıktığın herşeyi toplamak istediğinde..
Ben seni ısıtmak için o kadar çok canımı yaktım ki;
Kırılır burnunun, direği özlerken,
Dört duvar arasında gel gitlerle
Camın ardından seyir ederken seni
Kalıcı ol dedim hayatımda,
Kal, acı ol demedim...
Aylar beni, yıllar beni,
Hasret çeken anlar beni,
İçimdeki bu yanğınlar,
Nasıl söner bilmem gayri..
Yaprak yaprak dökülen ümitlerim
İzi kalır zamansız gidişlerin
Sonra içimde şehirler yıkılır
Varlığin kadar uzağımdasın
Hiç kimsenin olmadığı kadar içimdesin..
Birgün özleyeceksin bulutu,
Gökkubbenin mavisini.
Bir ağacın altında oturmayı,
Hayat veren güneşi.
Bahar yağmurlarında
Seni yüreğimde öldüreceğim
Sen ise ne öldüğünü ne katilini bilmeyeceksin..
Ölüm dediğin bir nefes
Sen beni kaç nefes'te öldürdün ki..
Sen bana yoksun, ben'se sana hiçbirşeyim..
Ne kafam alıyor, ne kalbim anlıyor..
Karşımdaymışsın gibi yine mırıldandı yüreğim,
Gözlerine bakıp, susturduğum herşeyi anlattım,
Gözlerinden öptüm, o hiç bilmediğim kokuna sarıldım..
Bugün de yaşadım hayalini karanlık gökyüzümde, sen vardın,
Ve hiç olmadığın kadar yoktun yanımda
Evlerin ışıkları bir bir yanarken umut ışıklarını,
Nasıl hoşçakal diyip gidiliyor..?
Hiçbir şey olmamış gibi nasıl yeniden başlanıyor..?
Bir kalbe kaç Aşk sığıyor ki
Biri bitmeden biri başlıyor..?
Her gelene nasıl aşk deniliyor..?
Öğretsenize bana da..!
Gecenin soğuk göğsüne serdim düşlerimi.
Kaç nefes sonra gün ayar ki...?
Buralar ayaz, üşüyorum bi başıma.
Dudağına adımı, peşine sevdanı tak ta gel.
Ateşe ver geceyi..
Aklımdan kuşlar, içimden sen geçiyorsun.
Hayırlı olsun