Düşünce Şiiri - Nizamettin Saltan

Düşünce, düşünce... İksîrli nehir
Kafalar, kafalar... Çift başlı boru.
Birinden ‘Bir’ akar, birinden zehir
Bu işte hayatın çekilmez zoru.

Günahların allı pullu dehlizi
Eylemiş kendine zavallı esir.
Bir canavar gibi hayâl izbesi
Yutuyor insanlığı, yazık, bir bir.

Öyle bir çağ ki “Nâs” etmiş tecelli
Her şey hakikatte, yalanı devir!
Allah`a kul olmak, bütün teselli,
Mânânın tezâhür ettiği devir.

Çöker kara bulut, ardından azap;
Oluk oluk çıkarsa kafadan kir.
Oymak oymak nûr gönder bize yâ Rabb!
Bu azapla hep insanlık ezilir.

Dudaklar açılsın, kırılsın kilit,
Bir gâye uğruna insan misafir.
Bardak bardak insin tılsımlı asit,
Pişirsin hep gönülleri: Allah bir!

(1985)