Düşün (ün) ce Şiiri - Lokman Hamitoğlu

DÜŞÜN (ÜN) CE

O bir suçluydu!
Çünkü o, çok sesli düşünüyordu...
Kabininin kapısı açıktı.
Yaşadığı yeri görmüştüm
Duvarlarda tehlikeli (!) resimler vardı.
Tehlikeli şiirler (!) yazılıydı
Soruları vardı hayata dair.
Virgül attığı konuları,
Ünlemleri vardı.
Nokta’ lar biriktirmişti.
Her konunun sonuna koymak için.
Ve parantezler açmıştı
Yanlış anlaşılmamak için...
................
O bir suçluydu!
Onun için öyle düşünülüyordu...

Ben onun suçlu olduğuna hiç inanmadım
Aslında onu tanımıyordum,
Fikirlerini de paylaşmıyordum,
Ama biliyordum ki;
Bilgili düşman cahil dosttan iyidir.
Hem onu tanıyan kuşlarım vardı
Baykuşumda onu tanıyordu
Ve kuşlarımla baykuşum
Onun geceler uzunluğunca kitaplar okuduğunu,
Kardeşliğe dair yazılar yazdığını,
Annesinin resmine bakıp ağladığını söylüyorlardı.
Sonra onlara yemek vermeye çalıştığını da...
...............
O bir suçluydu!
Çünkü onun elleri kalem tutuyordu...

Onun terörist olduğunu biliyordum,
Karıncayı incitmeyeceğini de.
Çekirgelere su verdiğini duymuştum
Kelebeklerin ellerinden tuttuğunu
Duvara yumruklar vurduğunu duymuştum..
Gece yarıları uyandığını,
Uyandırıldığını duymuştum.
Sorguya alındığını,
Sorgulanıp coplandığını duymuştum.
Kemiklerinin kırıldığını,
Ve hasta hanelerde yattığını duymuştum..
.................
O bir suçluydu
Çünkü o cuntayı ve cuntacıları sevmiyordu...
Demokrasiden bahsediyordu iki de bir
Özgürlükleri savunuyordu yasaklara karşı
Militarist anlayışı reddediyordu!
Totalitarizmi sevmiyordu!
Gıcık kapıyordu sınırlı demokrasiden,
Hayvanlara değer veren insan düşmanlarından gıcık kapıyordu.
“Adam ayarlı özgürlük olmaz,
Demokrasi herkese farklı uygulanmaz” diyordu.
Ondan ki ilgili maddelere göre suç işliyordu
Fişleniyordu
İçeri atılıyordu.
Ve arslanlar gibi cezasını yatıyordu.
...............
“Onlar suçluydular? !
Suçlu oldukları içinde ödüllendiriliyorlardı? !
Ölümlerinden yıllar sonra? ! ..”

Lokman HAMİTOĞLU