Hiç İstanbul'u görmemiş şairin düşü;
Düşümde gördüm seni İstanbul
Martıların çığlık çığlığa
Binbir yelkenli açmış sularında
Maviliklerinle oynaşıyordu.
Nazlı bir kız edasında
Dalıp gitmişsin uzaklara
Sokakların yorgun,adımlardan
Gökdelenlerin,gecekondularına
Ağlamaklı...
Anlatıyordun keşmekeşi bana.
Düşümde gördüm seni İstanbul
Surların tarih kokuyordu
Yalıların boğazla konuşuyor.
Yeditepe üstünde güvercinlerin
Gönlümdeki aşkı taşıyordu.
Düşümde gördüm seni İstanbul
Kucak açmıştın dünyaya
Bir yanım şehrin,br yanım
Gecenin gizemindeydi
Düşümde gördüm seni İstanbul.
Kayıt Tarihi : 18.4.2006 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mustafa ATİŞ
TÜM YORUMLAR (4)