DÜŞÜM SEVGİLİM!
Birer beyaz martı gibi göklere hakim
Yere düşünce yenik zamana
Bacak arasından dünyayı selamlayan
küçük başlar gibi
önce itirazcı
sonra her koşula tamam.
Çıkarken dimdik basamakları
Başım dik..
Kar’dan hayaller kuruyorum geleceğe
Çelimsiz ve yenik.
Kırılgan martı kanatları gibi çaresiz.
Uzak kayalıklarda kan...
-Kokusu hayallerde
Yanakta eriyen karda-
Düşüm sevgilim!
Ayaklar altında her basışta can veren
karlar gibi
Her yer sevgisizlikle örülürken bir ters,
bir düz
Ben dile geldim. Uçsuz bucaksız
sevgimi söküyorum
Martılar gibi kıyısından uzak
Kanadı kırık.
Yüreğimde kiminin kanı, kiminin canı
Belki de yazılmamış mektupları
Sana sökülüyorum.
Ürkek bakışlarım uçuveriyor
yüreğim ellerinde...
ardından koşmuyorsun
Zaman! diyorsun
en iyisi zamana bırakmak
bu güne kadar çaldıklarına aldırmayarak
Ölüyor kar,
öldürüyor kar,
kar katili insanın; insan katili karın
tüm cinayetler sessiz sedasız işlenirken
düşüm sevgilim,
zirvende açmak
gözlerden uzak bir mevsimlik
kardelen olmak.
Kayıt Tarihi : 15.8.2013 10:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!